Het leven leek op het leeghalen van een matroesjkapop, met in iedere pop weer een andere verborgen, één tergend uitstel in de zoektocht naar de kern - en zo voegde uiteindelijk ook Bepols toestand van wachten zich bij al het andere dat onveranderd gebleven was; hij wachtte zo deerlijk dat de tijd hem jeukte.
(Uit / from: Thomas Rosenboom - De nieuwe man)
Ik ben een reiziger in de tijd, een handelaar in nostalgie. Met mijn potlood als kompas speur ik naar fictieve geschiedenissen in nooit geopende laden met vergeelde foto's en verkruimelde brieven, in landschappen gemaakt van nooit vervulde verwachtingen. Ik wroet me door meters papier, door ongeopende aardlagen, door modder en sneeuw. Ik worstel me door ruigtes en struikgewas, groeiend op plekken waar eens mensen leefden, aten, vrijden, stierven. Ik trek door verre landen vol fantastische wezens en onbeschrijfbare verhalen, slechts om er thuis achter te komen dat niets me rest dan het stof van de weg, het stof der tijd, dat als aangekoekte herinneringen die geen mens nog kan ontcijferen aan mijn penseel is blijven hangen. De mens is niet in staat het verleden te begrijpen, en toch zal hij het altijd blijven proberen.
I am a traveler in time, a tradesman in nostalgia. With my pencil as compass, I search for fictive histories in never opened drawers filled with yellowed photographs and crumbled letters, in landscapes made of never fulfilled expectations. I delve through meters of paper, through unopened layers of the earth, through mud and snow. I wrestle through underwood and bushes, growing on places where once people lived, ate, made love, died. I wander through distant lands full of fantastic creatures and indescribable stories, only to find out at home that nothing remains but the dirt of the road, the dirt of time, sticking to my paintbrush like caked memories which no one can decipher anymore. Man is incapable of understanding the past, yet he will always keep trying.